Dzisiaj postanowiliśmy zafundować sobie jakiś dłuższy wypad na Mustangach. Był piątek, lekcji nie musiałam na jutro odrabiać, a synusia odbierała ze szkoły babcia. O nerwowym spoglądaniu na zegarek mogłam dzisiaj zapomnieć :-DD!!. Tym razem pognało nas w kierunku Jawora :-D. Zapowiadał się pogodny dzień... jak się potem okazało tylko przez okno. Gdy dotarliśmy na miejsce startu na peryferiach Wrocławia i wysiedliśmy z auta dało się odczuć silny powiew wiatru i niezbyt wysoką temperaturę. W plecaku miałam spodenki i koszulkę z krótkim rękawem... już wiedziałam, że dzisiaj się nie przydadzą.
Ledwo parę kilometrów przejechaliśmy i już postanowiliśmy sobie krótki przystanek zafundować. W domu nie było czasu na jedzenie, jak zwykle w piątkowe poranki bywa ;-)), no i był to niezły pretekst żeby chwilę odpocząć.  Już wiedzieliśmy, że dotarcie do celu nie będzie proste :-(.

A oto widoki z naszej stołówki :-)).

Tak jak wspomniałam na początku z braku czasu postanowiliśmy pominąć przebieżkę po naszej rodzimej metropolii i zacząć od mniej obleganych przez cztery kółka, a co za tym idzie bardziej przyjemnych rejonów. Popedałowaliśmy zatem w kierunku Smolca, i dalej przez Skałkę, Ramułtowice, Budziszów, Rakoszyce, Kulin, Cesarzowice z kolejnym krótkim, wymuszonym przez wiatr, przystankiem w Michałowie.

W oddali widać już kolejna miejscowość do której zawitamy, tym razem to Ujazd Górny.

Przez Jarostów docieramy do A4... eeee nasza trasa lepsza :-D.

Na horyzoncie Marcinowice... i dopadł mnie kryzys :-(. Bałam się, że nie dam rady. Strasznie umęczyła mnie ta ciągła jazda niby lekko pod górę, ale niestety cały czas pod wiatr :-(.

Chwila odpoczynku i parę zdjęć marcinowickiego kościółka :-)).

Kubeczek na pierwszym planie :-D.

W końcu nasza orka została nagrodzona :-DDD. Za sprawą 363 dotarliśmy na miejsce :-DD!!! Powiem szczerze, to był ten wyjazd gdzie po raz pierwszy stwierdziłam, że nie dam rady i chciałam się poddać. Gdyby nie mój przyjaciel i Jego motywacja, to pewnie zrezygnowałabym z dzisiejszych odwiedzin Jawora w połowie drogi i wróciła z podkulonym ogonem do domu. A tak znowu wygraliśmy z Kubkiem i Jawor jest nasz :-DDD!!!!

Parę widoków z centrum :-). Niestety Jawor należy do grona tych miejscowości, których okres "świetności" zatrzymał w epoce PRL-u. Czuć tam powiew minionych czasów w postaci wstawek kompletnie nie pasujących  do reszty zabudowań. Niestety na każdym kroku daje znać o sobie fakt, że obecne fundusze są bardzo ograniczone :-(. O renowacji budynków można zapomnieć... smutne :-(.

Pożegnaliśmy się z Jaworem, bo czas wracać do domu. Liczyliśmy, że teraz będzie łatwiej, bo może trafi nam się wiatr w plecy, ale gdzie tam. Huśtało nami we wszystkie strony. Czasami zastanawiałam się, czy zepchnie mnie do rowu czy pod nadjeżdżający samochód :-(( (na szczęście nie było dużego ruchu). 

Rzepakowe pole rośnie wokół nas... uwielbiam te wiosenne kolory :-DD.

Zdjęcie tego nie oddaje, ale na powitanie Ramułtowice zafundowały przyjezdnym dziursko okropne, głębokie na ponad 10 cm no i te rozmiary!! Chcieli zapaść głęboko w pamięci odwiedzających ;-DD.
Ponieważ mój wpis ma lekuśkie opóźnienie ;-), jak wynika z najnowszych wieści, dziura już nie istnieje. Została zalana świeżutkim asfaltem i przejazd jest bezpieczny :-)).

Wycieczka udana i na pewno ją na długo zapamiętam, że względu na wiatrzysko w twarz jakie nam towarzyszyło przez całą drogę :-). Jak to mówią biednemu rowerzyście zawsze wiatr w oczy ;-)). Może następnym razem będzie lepiej, bo na pewno nie był to nasz ostatni wypad do Jawora... to w końcu miejscowość przelotowa w kierunku Jeleniej Góry :-)).