Postanowiliśmy pojechać dzisiaj wszyscy razem autem. Mąż zaproponował nam podwiezienie pod sama szkołę, pod warunkiem, że zrezygnuję z roweru... no i poświeciłam się dla dobra dziecka. Jeszcze nie mieliśmy bladego pojęcia co nas czeka...
Środowy koszmar rozpoczął się na końcu Okulickiego na wysokości przejazdu kolejowego, a zakończył swoje żniwa dopiero na Krzywoustego przy wiadukcie niedaleko Korony :-O!!! Dawno nie miałam przyjemności kwitnąć w takim masakrycznym porannym korku :-O!!! Dopiero potem okazało się, że wszystko przez nocną wywrotkę kilku betonowych barierek na remontowanym moście i opieszałość drogowców w usunięciu ich z pasa. Zrobili to dopiero około 6:30 rano doprowadzając tym samym do totalnego paraliżu!!! My z synusiem do szkoły zdążyliśmy... mąż do pracy niestety nie.
W drodze powrotnej czekała mnie gehenna i przymarzanie na przystanku autobusowym. Domaszczański dyliżans miał około 40 minut spóźnienia i latem nie byłoby w tym nic takiego, ale przy temperaturze około -9ºC każde pięć minut ma dla mnie ogromne znaczenie. Po dotarciu do domu przez parę godzin nie mogłam dojść do siebie. Wypiłam kilka "wiaderek" gorącej kawy i herbaty, a i tak praktycznie cały czas było mi zimno. Ledwo się jakoś rozgrzałam, a tu już trzeba było się ubierać  i jechać po studenta do szkoły.
Wytoczyliśmy się z Kubisławem i nawet nie było tak źle. Zaczęłam wierzyć w to, że dam radę, a do tego temperatura była już wyższa, bo tak około -5ºC. Droga do szkoły poszła mi łatwo, cały czas byłam w ruchu, bez żadnego dłuższego przystanku. Niestety po odebraniu synusia ze szkoły powolny spacer pod Koronę bardzo mnie wychłodził, a oczekiwanie na spóźniony autobus było zwieńczeniem dzieła.
Nie pamiętam kiedy ostatnio tak telepałam się z zimna. Postanowiłam nie ryzykować, podkulić ogon i skorzystać z komunikacji podmiejskiej. I tak oto wszyscy razem wróciliśmy do domu domaszczańską rykszą. Tam powtórka z rozrywki, gorące napoje, kołdra i na koniec rozgrzewająca kąpiel w wannie... po paru godzinach jakoś udało mi się dojść do siebie.