Kompletnie nieświadoma tego co mnie czeka i pozbawiona prywatnej opieki zdrowotnej, postanowiłam przebyć drogę legalnym szlakiem pokornego pacjenta. Niestety ścieżka okazała się być bardzo długa, kręta i wyboista...
I tak najpierw udałam się do lekarza rodzinnego po skierowanie na MRI, ale okazało się, że może je wystawić tylko neurolog, po wcześniejszym przestudiowaniu mojego "zdrowotnego CV" (a jest ono bardzo bogate ;-)). Nie byłoby to może nic tak strasznego, gdyby nie fakt, że na wizytę do neurologa czeka się całymi tygodniami, a gdy już dostanie się w końcu ten wymarzony papier nastaje kolejny etap wielkiej próby... oczekiwanie na badanie (w wersji hiper optymistycznej to około pół roku). Oczywiście można zawsze ominąć kolejkę i zrobić badania prywatnie, ale za ten luksus trzeba słono zapłacić :-O!!!!

... i tak po zaliczeniu kilku ślepych dróg skapitulowałam :-(.

Cóż nie miałam innego wyboru. Byłam zmuszona sięgnąć po ostrą broń... ZNAJOMOŚCI!!!
Na szczęście nie jestem sama, mam kilka osób, do których mogę się zwrócić z dowolnym problemem, o każdej porze dnia i nocy, i wiem, że zawsze mi pomogą... i pomogli :-D.

P.S. Wielkie dzięki za przyspieszenie badań i transport do domu po kolejnym, zaliczonym przeze mnie stanie przedpadaczkowym.