Tak na prawdę to przyjechał w nocy z piątku na sobotę, ale jak zwykle grafik miał bardzo napięty i całą masę spraw do załatwienia. Mieliśmy się spotkać w poniedziałek, ale niestety ja nie dałam rady, ból głowy wygrał :-( i musiałam zaczekać do dnia dzisiejszego. O poranku bynajmniej przyjemnie nie było. Znowu musiałam zostać powiadomiona, że posiadam taką część ciała jak głowa (jakbym tego nie wiedziała :-/). Na szczęście nie było już tak źle jak na początku tygodnia :-). Dziś nie wracałam po szkole do domu jak zwykle, dziś jechałam odwiedzić braciszka :-DDDD!!!

Poranny ból głowy i znowu nie byłam w stanie syna do szkoły odstawić :-/. Jak zwykle po południu się trochę poprawiło i mogłam przynajmniej Go odebrać :-/.

Wiało okropnie, ciepło wcale nie było, a ja samotnie prułam (na ile się dało) żeby chociaż trochę w samotności po lesie się powłóczyć. Rodzina nawet nic o tym nie wie i lepiej żeby nie wiedziała.
Czasami sama zastanawiam się czy oby na pewno wszystko ze mną ok... ale przecież nie jestem jedyna ;-D.

Ostatnio nie mam za wiele czasu, obrzydliwie mało. Do użygu zaliczam asfalty i cieszę się jak murzyn blaszką choćby malutką ścieżką pokryta otoczakami, kawałkiem polnej drogi, drobnym pagórkiem...
Tak było i dzisiaj. Czasu jak na lekarstwo, wyrwałam się dopiero około 17:00, a do tego jakiś dziwny weekendowy wysyp smrodochodów i perspektywa szybko postępującej szarówki :-((((((. Marzy mi się chociaż jeden pogodny cały dzień tylko dla mnie i Kubka :-(((. Straszliwie tęsknię za dziczą :-((((. Niedługo zacznę chyba wyć do księżyca z rozpaczy :-(((((.

Kolejna oklepana trasa... przynajmniej głowa mnie nie łupała :-/.

Wczorajszy dzień pod względem widoków za oknem był zdecydowanie lepszy od dzisiejszego. Byłam zła sama na siebie, że nie wyrwałam się z domu chociażby na trzy, cztery godziny :-((. Noc nie była dla mnie najlepsza. Domyślałam się, że jakieś zmiany pogodowe chyba się kroją, bo łeb mnie łupał :-((. Poranek beznadziejny z bólem głowy :-((. Byłam wściekła. Na szczęście z godziny na godzinę było coraz lepiej :-)).
Dzisiaj synuś wybywał na imprezę urodzinową do swojego kolegi z klasy. Porządki, obiad i takie tam codzienne roboty miałam za sobą, makówka mnie już nie bolała. Musiałam się wyrwać, byłam już na straszliwym rowerowym głodzie :-((!!!
Wystawiłam rękę za okno i stwierdziłam, że nie jest wcale aż tak zimno i może na wszelki wypadek warto zabrać ze sobą krótkie getry :-). Taaa po wyprowadzeniu Kubka z garażu już nie było tak różowo, nagle zawiało i poczułam przenikliwy chłód. Już wiedziałam, że z plecaka zniknie parę niepotrzebnych rzeczy ;-).
Nie jechało mi się łatwo, kręcenie pedałami wymagało większego wysiłku, a osiągane prędkości były kiepściuchne. Praktycznie cały czas wiatr w twarz. Niebo zasnute chmurami, miejscami mocno szarymi, bynajmniej nie wróżącymi niczego dobrego i ja samotnie pedałująca późnym popołudniem... czasami zastanawiam się czy oby wszystko ze mną ok ;-D. W końcu udało mi się dojechać do mojego lasu, potem kawałek asfaltem i chociaż na chwilę po trawiasto-piaszczysto-błotnistych ścieżkach... chociaż na chwilę. Chętnie zostałabym dłużej, ale temperatura coraz szybciej spadała. Stopy i dłonie okropnie mi zmarzły i już prawie nie czułam palców, a do tego wszystkiego już się ściemniało. Postanowiłam wytoczyć się z lasu i wracać do domu... po raz pierwszy od dłuższego czasu tak okropnie zmarzłam.
Ciężkie czasy dla chorych na cyklozę nadchodzą :-((.

Dzisiejszy dzień spędzony w jaskini. Odstawiłam syna do szkoły i tradycyjnie rolety w dół. Głowa łupała mnie już od wczoraj, ale jak zwykle łudziłam się, że przez noc mi przejdzie.
Kolejny dzień w plecy :-(. Dobrze, że na mamę mogę zawsze liczyć. Nie musiałam się martwić o odebranie synusia ze szkoły. Zwlekłam się dopiero parę minut przed 16:00. Musiałam w końcu umyć Kubka. Strasznie już był zapuszczony. Zbyt wiele czasu nie miałam, bo syna z basenu musiałam odebrać. Wszystko na szybkiego, ale jakoś się udało. To jednak nie był dla mnie dobry dzień. Jeden z tych, kiedy lepiej nie opuszczać czterech ścian, a do tego znowu zaczynała  mnie łupać głowa :-((.
Najpierw wychodząc z basenu, w pośpiechu zapomniałam zabrać tylnej lampki podpiętej do ładowania. "Na szczęście" w porę się zorientowałam i zdążyłam po nią podbiec. Niestety chyba niedbale ją zamontowałam na sztycy i musiała mi się odpiąć w drodze na przystanek. Wróciłam się, w nadziei, że może ją odnajdę, ale pewnie trafiła już w obce ręce. Dobrze, że kierowca autobusu był miły i na mnie zaczekał. Wolałam nie ryzykować i nie pchać się po ciemku przez las bez tylnego oświetlenia :-(. Po powrocie do domu okrojenie obowiązków do minimum, żeby móc jak najszybciej usnąć w nadziei, że jutrzejszy dzień będzie lepszy :-/.