Miał być wyjazd w góry, ale okazało się, że babcia zaniemogła i synusia będę musiała ze szkoły odebrać. Powiem szczerze, że trochę mnie to zmartwiło, no ale cóż wszystkiego przewidzieć się nie da :-(. Ten dzień i tak był dla mnie udany bo BEZ BÓLU GŁOWY :-DDD!!!!!
Postanowiliśmy z przyjacielem posnuć się po okolicy. Zaczęliśmy od mojego ukochanego lasu. Już tak bardzo się za nim stęskniłam. Potem to już upragniona izolacja od asfaltu :-DD. Kocham jazdę przez lasy, pola, łąki, po piachach, trawie, żwirze, błocie :-DD. Od razu  mi się humor poprawia. Strasznie mi tego brakowało!!! Mapki brak (może kiedyś to naprawię ;-)), bo tym razem jechaliśmy tam gdzie nas oczy poniosą. Bez żadnych planów. Totalny sponton :-DDD!!!!!

Niestety chyba pech nie przestał mnie prześladować. Przez jakiegoś prostaka, dla którego wywożenie gruzu i innych śmieci remontowo-budowlanych do lasu i na pola jest czymś normalnym zaliczyłam poważnie wyglądający wypadek. Przykurzona sypka warstwą ziemi, rozjeżdżoną przez ciągniki i inne ciężkie pojazdy, polna droga wyglądała niewinnie. Mijając wysypisko stworzone przez jakiegoś kretyna nie zauważyłam kawałka gruzu. To była chwila. Przednie koło poślizgnęło się, rower stracił stabilność i zaliczyliśmy ostra wywrotkę. Całe szczęście, że nie na betonie. Najgorsze jest to, że rama ucierpiała :-((. Pechowo skręciło mi kierownice i śruba mocująca chwyt kierownicy wgryzła się w ramę na tyle mocno, że trzeba było poluzować wkręty, żeby ją ściągnąć. Niestety moim oczom ukazał się okropny widok... paskudna, głęboka sznyta :-(((.

Bardziej bolą mnie rany na Kubku niż na własnym ciele :-(( (bloki spisały się rewelacyjnie :-DD). Po moich nie ma już prawie śladu, a na ramie nadal widać szpetną rysę :-((.

Ja jedynie zaliczyłam parę otarć na kolanie...

... i na łokciu.

Bardziej zmartwiły mnie plamy spowodowane przez stróżki krwi spływające do butów :-((. Na szczęście woda utleniona i odplamiacz zdały egzamin na szóstkę :-D.

Dobrze, że po drodze trochę odgruzowałam się wodą mineralną z pobliskiego sklepu, bo nie wiem czy by mi moje dziecko w szkole wydali... tak cudnie wyglądałam ;-D. Czasami wydaje mi się, że chyba nadrabiam zaległości z dzieciństwa ;-D. Zawsze byłam cichym, spokojnym i bezproblemowym dzieckiem, a mój braciszek zaliczał ostre dyżury i kolekcjonował pamiątkowe blizny. No i proszę... taka cicha woda ze mnie ;-DD.

Dzisiejszy dzień spędzony w jaskini. Odstawiłam syna do szkoły i tradycyjnie rolety w dół. Głowa łupała mnie już od wczoraj, ale jak zwykle łudziłam się, że przez noc mi przejdzie.
Kolejny dzień w plecy :-(. Dobrze, że na mamę mogę zawsze liczyć. Nie musiałam się martwić o odebranie synusia ze szkoły. Zwlekłam się dopiero parę minut przed 16:00. Musiałam w końcu umyć Kubka. Strasznie już był zapuszczony. Zbyt wiele czasu nie miałam, bo syna z basenu musiałam odebrać. Wszystko na szybkiego, ale jakoś się udało. To jednak nie był dla mnie dobry dzień. Jeden z tych, kiedy lepiej nie opuszczać czterech ścian, a do tego znowu zaczynała  mnie łupać głowa :-((.
Najpierw wychodząc z basenu, w pośpiechu zapomniałam zabrać tylnej lampki podpiętej do ładowania. "Na szczęście" w porę się zorientowałam i zdążyłam po nią podbiec. Niestety chyba niedbale ją zamontowałam na sztycy i musiała mi się odpiąć w drodze na przystanek. Wróciłam się, w nadziei, że może ją odnajdę, ale pewnie trafiła już w obce ręce. Dobrze, że kierowca autobusu był miły i na mnie zaczekał. Wolałam nie ryzykować i nie pchać się po ciemku przez las bez tylnego oświetlenia :-(. Po powrocie do domu okrojenie obowiązków do minimum, żeby móc jak najszybciej usnąć w nadziei, że jutrzejszy dzień będzie lepszy :-/.

Dzisiaj już mam komplet hamulców i od razu lepiej :-)). Koniec z odruchowym machaniem palcami w poszukiwaniu klamki i precz z miejskimi ścieżkami rowerowymi ;-D!!!

Po raz pierwszy od dłuższego czasu musiałam skorzystać z domaszczańskiego dyliżansu. Niestety okazało się wczoraj, że oprócz klocków konieczna jest też wymiana płynu hamulcowego. Na szczęście nie jest to jakaś skomplikowana sprawa :-)). Dzisiaj po południu mogę się już stawić po odbiór :-)).
No i postanowiłam jednak pojechać na rowerze. Obiecałam sobie, że nie będę szaleć i wyjątkowo pokorzystam na maxa ze ścieżek rowerowych :-)).

Teoretycznie mam ponad tydzień dla siebie, bo mąż wyjechał w swoją od dawna planowaną podróż... ale tylko teoretycznie :-(. To głowa rządzi i decyduje o tym co będę robić, ja już na nic nie mam wpływu :-(((. Dzisiaj może będzie łaskawa i spuści trochę z tonu...? W końcu Kubek czeka na renowację ;-).
Jak zwykle poranek w biegu z nerwowym zerkaniem na zegarek. Jak to mówią nieszczęścia chodzą parami, u mnie to nawet stadami :-((. Kubek się sypie co wiadomo nie od dziś :-(. Oczywiście ze względów finansowych wszystko starałam się odwlec w czasie, ale dłużej nie było to możliwe.  Na dzień dzisiejszy planowana jest wymiana kasety i łańcucha i znowu stres czy będzie mi pasowała :-o?

Ostatni tydzień to porażka. Ból głowy to już norma :-(. Wsiadam na rower na siłę :-(. To Kubek motywuje mnie do wyjścia z domu. Nie wiem co bym zrobiła bez moich ukochanych dwóch kółek :-(.
Niestety w domu same problemy. Musiałam to jakoś odreagować i pojechałam do mamy. W drodze powrotnej posnułam się trochę tu i tam, bez celu, tak żeby chociaż na chwilę zapomnieć...