Siedzenie w areszcie domowym i patrzenie przez okno mnie dołuje. Nie należę do osób, którym ciągłe przebywanie w czterech ścianach sprawia przyjemność. W tym tygodniu miałam dla siebie czas jedynie o poranku lub wieczorami. Tym razem mąż niespodziewanie wrócił z pracy wcześniej. Nie mogłam zmarnować takiej szansy. Szybko uwinęłam się z pracami domowymi i z poczuciem winy wytoczyłam rumaka. Kocham jazdę na rowerze i niestety nie potrafię już bez tego żyć... bliscy tego nie rozumieją :-(.
Dzień był upalny. Od razu wiedziałam, że absolutnie nie mam ochoty na przeciskanie się w korkach po rozgrzanym asfalcie i wdychanie spalin samochodowych. Chciałam ciszy, spokoju i sprawnej klimatyzacji ;-D... wybór był prosty :-D. Pogalopowaliśmy z Kubeczkiem tą samą trasą co parę dni wcześniej. Naszym ukochanym leśnym szlakiem :-D. Po drodze wpadliśmy do naszego sklepu w Kopcu, żeby zaopatrzyć się w zimne napoje. Na szczęście w lodówkach oprócz napojów wyskokowych były też takie dla kierujących pojazdami ;-D. Kupiliśmy płyny i wyruszyliśmy w stronę lasów :-DD. Było cudownie, dookoła spokój i zieleń, a samochody to rzadkość :-DD.

Słońce już chyliło się ku zachodowi.

Droga do Czeszowa jest brukowana i nie polecam dla opon szosowych. Nie wiem dlaczego, ale mimo wstrząsów mi się dobrze jechało. Całkiem przyjemny masaż gratis ;-D.

Wczoraj znowu z mojej nocnej wycieczki nic nie wyszło. Dawno mnie tak głowa nie łupała... 8 w skali Beaufort-a :-((. Nie mogłam spać. Prochy nie działały :-((. Snułam się po internecie. Nie wiem do końca, o której godzinie właściwie udało mi się zmrużyć oko, ale musiało być po pierwszej... około 5:30 już nie spałam. Poszłam zaaplikować poranną dawkę tabletek i nawet nie wiem kiedy usnęłam... i o dziwo pomogły :-)).
Wstałam bez problemu :-)). Za oknem piękny widok :-DD. Prawie bezchmurne, rozpromienione słońcem niebo i ta soczysta zieleń :-DD. Od razu humor mi się poprawił :-DD. Nie miałam za wiele czasu, ale postanowiłam szybko się ubrać i zrobić z Kubkiem powtórkę dnia wczorajszego :-)). Niby ta sama, dobrze znana okolica, trasa powtarzana już dziesiątki razy, mimo to dla mnie zawsze będzie magiczna o każdej porze dnia i roku :-D.

Widoki przed Cielętnikami :-DD.

Pszczoły takie były zapracowane, że w ogóle nie zwracały na mnie uwagi, a dzięki temu nawet z mojego telefonu zdjęcia wyszły całkiem przyzwoite :-D.

Po powrocie do domu, okazało się, że wcale nie musiałam się tak śpieszyć. Mój synuś nadal chrapał w łóżku... ledwo udało mi się go zwlec na śniadanie ;-).

Dzisiaj za późno wytoczyłam się z domu. Jakiś kryzys ostatnio mam... i jeszcze te bóle głowy. Dzień tradycyjnie zaczęłam od tabletki. Jakoś ostatnio ciągle jestem zmęczona. Nie mam na nic siły ani ochoty. Zasypiam w każdej pozycji i o każdej porze. Muszę się zmuszać żeby wyjść z domu. Na początku, przez pierwsze 30 km ciężko mi się jedzie potem odzyskuję energię i jazda sprawia mi przyjemność... ale niestety muszę wracać :-((. Staram się uciec od złych myśli i pesymistycznego patrzenia na świat, ale kiepsko mi ostatnio idzie :-((.

Czyżby jakaś deprecha deptała mi po piętach :-(...?

Dzisiejsza trasa przejechana mechanicznie, odruchowo, bez zastanawiania się. Późno wyszłam, czasu mało, więc tylko standardowa przebieżka po pagórkach. Może jutro pójdzie mi lepiej :-/...?

Wczorajszy dzień dla mnie właściwie nie istniał, cały przespałam :-((. Niestety pogoda nie jest ostatnio dla mnie łaskawa. Ciągłe zmiany i huśtawki sprawiają, że znowu łykam tabletki garściami. Dzisiaj rano też było podobnie :-(. Jakby tego wszystkiego było mało, jeszcze dziecko mam chore i jestem uziemiona w domu. Jedyna szansa wyjścia na rower to wczesne poranki. Planowałam wyrwać się dzisiaj o 7:00, niestety ból głowy nie mija po połknięciu tabletki jak za dotknięciem czarodziejskiej  różdżki, potrzeba trochę czasu... czasu, którego niestety nie mam za wiele :-((. W końcu udało mi się wybyć po 45 minutach z domu. Widoki za oknem raczej nie zachęcały do wyjścia. Niebo zasnute chmurami pewnie wielu cyklistów zniechęciło do wycieczki. Ja niestety już byłam na takim rowerowym głodzie, że chyba tylko burza z piorunami odwiodłaby mnie od pedałowania.
Postanowiłam trochę urozmaicić moją poranną przebieżkę po okolicznych pagórkach i tym razem rozpocząć od odwiedzenia Szczodrego. Dalsza trasa biegła przez Dobroszów Oleśnicki, Januszkowice, Jaksonowice i Węgrów.

Widoki po zjeździe z wiaduktu w stronę Jaksonowic... ponuro jakoś :-(.

Potem to pojechałam jak na autopilocie i dopiero przy zjeździe na Zaprężyn zorientowałam się, że przecież miałam kierować się na Kopiec. Tragedii nie było, zawróciłam i pogalopowaliśmy z Kubkiem do Miłonowic,  a dalej jak zwykle przez Cielętniki, Tarnowiec, Skotniki, Piersno, Boleścin, Skarszyn, Łozinę, Bąków z powrotem do Domaszczyna. Wszystko na szybkiego, ale dobre i to :-(. Chociaż na chwilę mogłam się wyrwać z domu.

Pierwsza dłuższa wycieczka w blokach... i super było :-DD. Jeszcze ciągle drobne poprawki i szukanie bardziej dogodnego wpięcia, ale podoba mi się galopowanie na uwięzi :-DD. Na razie tylko po asfalcie i bynajmniej żadnych ostrych zjazdów nie było, ale to dopiero moje początki.  Cieszy mnie fakt, że nie stwierdziłam po paru próbach, że to nie dla mnie.
Wpadłam na zawsze w rowerowa otchłań i nie ma już odwrotu :-DD. Zaczynam współczuć mojej rodzinie...

Od dawna chciałam wrócić w powypadkowe rejony. Tęskniłam już za wąskimi, bogatymi w liczne dziury asfaltowymi dróżkami, gdzie samochody są rzadkością. Nie do końca wiedziałam, czy dzisiejsza wycieczka nie zakończy się pod wiatą przystanku autobusowego. W momencie wyjazdu nad moim domem niebo zasnute było ogromną czarną chmurą. W oddali jednak było jasne i zapowiadała się poprawa pogody. Zaopatrzeni w kurtki przeciwdeszczowe postanowiliśmy zatem nie rezygnować z planów i obraliśmy kierunek na słynny Bartków. Tradycyjnie droga wiodła z Domaszczyna przez Bąków, Łozinę, Bierzyce, Węgrów, Rzędziszowice do Ludgierzowic. Dalej prosto i trochę pod górkę, a następnie skręt w prawo w leśną trasę.

Moje ukochane lasy niedostępne dla ruchu pojazdów czterokołowych... dzisiaj byliśmy tam tylko my :-DDD.

Widoki cudowne :-D. Kolory zmieniały się jak w kalejdoskopie. Na niebie można było dostrzec galopujące chmury w skrajnych barwach od śnieżnej bieli do mrocznego grafitu. Uroku dodawały padające z góry intensywne snopy światła przedzierających się promieni słonecznych. Po chwili dotarliśmy do sławetnego Bartkowa. Tym razem na szczęście nie było mi dane spotkać się z panią, która mnie potrąciła w lutym tego roku.
Dalej przez Białe Błoto, Malerzów i prosto do skrzyżowania. Zwykle skręcaliśmy w prawo w kierunku Złotowa, ale nie chciało się wracać jeszcze do domu. Postanowiliśmy powłóczyć się trochę po okolicznych lasach i ulicą Trzebnicką potelepaliśmy się w stronę Czeszowa. Jeśli ktoś zagalopuje się w te rejony na oponkach szosowych to musi być przygotowany na około półtorakilometrowy spacer. My na góralach z wyżynnym wyposażeniem otrzymaliśmy jedynie darmowy masaż całego ciała ;-)) (trochę nami porzucało, ale nie było to bynajmniej nic nieprzyjemnego :-)). Z Czeszowa, przez Grochów, Zawonię dotarliśmy do Tarnowca (jeden z etapów mojej już tradycyjnej porannej przebieżki po pagórkach :-)) i dalej trochę pod górę udaliśmy się w kierunku Skotnik.

Niebo było dzisiaj piękne :-DD.

Dalej to już praktycznie cały czas z górki z niewielkimi podjazdami przez Piersno, Boleścin, Skarszyn do Łoziny. Po dojechaniu do kościoła tradycyjnie skręt w prawo i zjazd w dół na wiadukt w kierunku Bąkowa i Domaszczyna... szkoda, że tak szybko. Bardzo udana wycieczka, chociaż znaki na niebie na to nie wskazywały ;-). Chętnie jeszcze bym się gdzieś nocą powłóczyła, ale rodzina w domu i musiałam swoje szalone myśli zdusić w zarodku :-(.

I ostatnia fotka na koniec dnia, tym razem już blisko domu. Przepraszam za jakość zdjęć, robione telefonem... niestety :-((.

Pogoda to dzisiaj beznadziejna. Już dzień wcześniej wieczorem wiedziałam, że duże zmiany się szykują :-(. Makówka mnie bolała :-(. Pożegnałam czwartek na prochach. Powitanie piątku prochami rozpoczęłam... potem to już tylko gorzej było :-((. Po odstawieniu dziecka do szkoły wróciłam jak najszybciej do domu, kolejna działka i spanie. Ledwo się koło drugiej zwlekłam i kolejna tabletka :-(. Tym razem się poddałam i poprosiłam męża, żeby synusia odebrał, ja nie dałabym rady :-((.

Nienawidzę takich huśtawek pogodowych :-((. Dla mnie to dzień stracony :-((.

Po odstawieniu dziecka do szkoły miałam początkowo udać sie tradycyjnie do dziczy, ale postanowiłam tym razem pomęczyć się po mieście. To dobry sposób na potrenowanie wpinania i wypinania się z bloków :-). Trochę bałam, ale w razie czego aptek całe mnóstwo, szpitali i przychodni też pod dostatkiem, a eleganckie wyjściowe butki to nie po to kupione, żeby w szafie leżały ;-).

A oto i one :-D. Takie piękne i błyszczące :-D. Teraz to mogę się w końcu na galowo ubrać ;-DD.

Ryneczek na Psim Polu :-). Teraz po kapitalnej przebudowie to bardzo ładnie się prezentuje. Sporo kafejek i restauracji, które zachęcają, żeby zatrzymać się i posiedzieć :-D.  Wcześniej należał do grona tych miejsc, które należało omijać szerokim łukiem.

Znowu kolejny dzień bez szorowania nawierzchni zaliczony :-DD!!!! Oby tak dalej :-D. Zaczynam też powoli odczuwać co należy zmienić w ustawieniach, a to już jest przełom :-D. No jeszcze dziesiątki różnych kombinacji do przećwiczenia i w końcu będę wiedziała czego chcę ;-DD.

Dzisiaj po raz pierwszy odważyłam się pojechać o poranku przespawana do Kubka ;-). Nie było tak źle. nie powiem, że jeździ mi się super wygodnie, niestety mam patologiczne nawyki, z którymi muszę powalczyć. To moja pierwsza "dłuższa" przejażdżka i jeszcze nie bardzo wiem czego chcę i na co powinnam zwrócić uwagę. Udało mi się pokonać dzisiaj trasy szkolne i nie zaliczyć wywrotki :-DD. Oby tak dalej :-D.

A i mam już garminka z powrotem :-D.

Loty się skończyły i czas wracać do Danii. Ech szkoda, jak zwykle mało czasu dla siebie mieliśmy. Mnóstwo spraw do załatwienie a doba to niestety tylko 24 godziny :-(. Do następnego razu...

Tym razem bez licznika, czasu i prędkości max brak. Długość dystansu uczciwie zaniżona... taka pi razy oko ;-).