Wiedziałam już dużo wcześniej, że przyjadą. Cieszyłam się, że aż na tydzień i w końcu będziemy mogli spędzić razem trochę czasu, ale jak to zwykle bywa to co dobre to się szybko kończy... no i się skończyło :-((.
W końcu mieliśmy trochę czasu dla siebie. Zaliczyliśmy super koncert Lady Pank pod Halą Stulecia. Ech przypomniały mi się stare dzieje i sławetna impreza sylwestrowa z końca lat dziewięćdziesiątych, aż łezka się w oku zakręciła :-)). W końcu miałam okazje sobie poskakać i pośpiewać (na szczęście w tłumie ;-DD).
Zostały tez poruszone sprawy rowerowe. Tak tak mój braciszek i Jego druga połówka stoją przed trudnym wyborem swoich dwóch kółek. Wydawało im się, że to proste jak budowa cepa, po prostu człowiek mówi pi razy oko czego oczekuje i jakie ma wymagania i po chwili otrzymuje model odpowiedni dla siebie. A to nic bardziej mylnego :-)).
Rower to przecież naszprycowany mnóstwem zmiennych, niebywale skomplikowany organizm, a co za tym idzie dobranie odpowiedniego dla siebie kosztuje mnóstwo czasu i pieniędzy. Człowiek uświadamia to sobie dopiero z biegiem czasu, gdy zaczyna do niego docierać, że nie potrafi bez niego normalnie funkcjonować. Gdy zaczyna czuć, że są jednym ciałem, gdzie każdy najdrobniejszy element musi z drugim idealnie współgrać, aby...

ABY MÓC DALEJ ŻYĆ!!!!!

No i udało się trochę poszlajać po okolicy. Nie było to nie wiadomo co, ale jak to mówią lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu. No i zaspokoiłam głód rowerowy nędznym wróbelkiem ;-)). No może nie takim nędznym, bo widoczki były piękne :-DD.

Na miłe zakończenie dnia postanowiłam odwiedzić jeszcze rodziców. Z uwagi na porę dnia zaryzykowałam powrót do domu sławetną, nerwową trasą w okolicy Whirpoola. Na szczęście dzień dobiegał końca i było puściuchno.
Niespodziewanie o mały włos nie rozjechałam siedzącego na skraju ulicy kota. Brak jakiejkolwiek reakcji z jego strony wydał mi się dziwny, więc postanowiłam wrócić i bliżej się mu przyjrzeć. Po chwili już wiedziałam, że został uderzony przez samochód :-((. Byłam zupełnie sama. Lordostwo w samochodach jedynie trąbiło, że blokuje im pas. Przez kolejne kilkanaście minut żaden samochód się nie zatrzymał. Na szczęście nie wszystkim los zwierząt jest obojętny. Nagle pojawił się sympatyczny chłopak, który od razu zaproponował pomoc. Odstawiłam rower na bok i pomogłam mu włożyć biednego sierściucha do pudełka. On zajął się poszukiwaniami czynnego 1 maja ostrego dyżuru dla zwierząt. Baliśmy się już, że z powodu majówki nie uda się mu pomóc, na szczęście się myliliśmy :-)).

Zupełnie obcy człowiek nie dość, że pokrył całkowicie koszty wizyty, to jeszcze postanowił przygarnąć biedaka gdy wyzdrowieje :-)). Dalsze, nie małe koszty leczenia pokryła jedna z fundacji dla zwierząt.

Wielkie, przeogromne dzięki wszystkim za bezinteresowną pomoc :-DDD!!!!!

Na samą myśl, że czeka mnie tułaczka po mieście robiło mi się niedobrze :-(((. Ostatnio za sprawą cudownej pogody i deprechy zaliczam prawie same asfalty :-(((((((.

Dzisiaj obowiązkowa wizyta w UP :-/, właściwie tylko po to by zachować prawo do ubezpieczenia, bo na pomoc w znalezieniu pracy to nie liczę. W urzędzie oczywiście nic nie załatwiłam. Pani ziewając wyklepała z obowiązku krótkie streszczenie naszego bezsensownego spotkania. Na chwilę obecną jestem dla nich zwierzątkiem egzotycznym, z którym należy się obchodzić ostrożnie. Wolą nie ryzykować bez szpaleru zabezpieczeń w postaci pism, zaświadczeń opatrzonego chmarą pieczątek i podpisów... bezsensowna strata czasu :-(((((.