W tym tygodniu moje dziecko jeździ rykszą dziadków. Przynajmniej tyle dobrego, że mogę trochę dłużej pospać i nie muszę się stresować czy oby pogoda będzie znośna dla cyklistów ;-). Dzisiaj kolejny dzień załatwiania zaległych spraw, od dłuższego czasu odkładanych na później, pod pretekstem innych ważniejszych... oczywiście rowerowych :-). Niestety terminy gonią i nie można już było dłużej udawać, że problem nie istnieje... Bydgoszcz skrada się wielkimi krokami :-/.

Pożegnaliśmy się z internetem w Plusie... no niestety te "plusy" nie były w stanie przysłonić nam tych minusów. Net to u wszystkich chodzi rewelacyjnie w centrum Wrocławia, a poza granicami to już cicho sza i nikt się nie przyznaje, że nie będzie różowo :-/. Spakowałam cały osprzęt w duży plecak (trochę to wszystko do kupy waży :-/) i postanowiłam ostatecznie zakończyć przygodę z Polsatem i Plusem. Na miejscu okazało się, że niepotrzebnie tachałam ze sobą router i antenę, bo nieświadomie staliśmy się ich właścicielami płacąc gorliwie abonament... no cóż moja wina. Do zwrotu był jedynie dekoder, ale jak się okazało nie dzisiaj :-/. Pan poinformował mnie, że możliwość zwrotu przysługuje mi od 3 lutego i nie ma takiej opcji, żeby zrobić to w dniu dzisiejszym :-/.
Wszystkie firmy telekomunikacyjne i internetowe działają w ten sam sposób. Przyjmują z otwartymi rękami i obiecują gruszki na wierzbie do momentu zawarcia związku małżeńskiego... taaaa i żyli długo i szczęśliwie ;-D. Długo razem to na pewno, ale żeby tam od razu szczęśliwie ;-D.

I tak nasza sprawa rozwodowa nadal w toku...

Jak zwykle poranny wypad do szkoły i z powrotem. Po południu powtórka z rozrywki uatrakcyjniona wizytą na poczcie w Koronie. Zdecydowanie najbardziej odpowiada mi ten punkt pocztowy. Miła Pani, kolejki żadne, szybka obsługa... i z rowerem łatwo się dostać :-).

No akurat tak wypadło, że klient allegro był z Trzebnicy :-)). Jak dla mnie to super pod każdym względem. Sama perspektywa kolejnej wizyty na Poczcie Polskiej przyprawiała mnie o mdłości :-(. A tu proszę stał się cud ;-))!!!! Nie dość, że można było pokręcić legalnie i bez wyrzutów sumienia( w końcu to delegacja służbowa ;-)) to jeszcze na koniec miłe zaskoczenie w postaci sporego zastrzyku finansowego :-DD.

Dzisiejszy dzień jak co dzień. Nic szczególnego. Jechałam właśnie po synusia do szkoły. Jak zwykle mijałam Whirpool-a . Byłam już niedaleko parkingu uczęszczanego głównie przez TIR-y... i stało się. Jakiś obrzydliwie spieszący się pajac za kierownicą wyskoczył nagle z bocznej uliczki. Wiedziałam, że nie zdążę uciec. Jedyne co to dałam radę odbić bardziej na lewo, w stronę środka jezdni. Tym razem na szczęście nie zaliczyłam odlotu. Szturchnął mnie w pedał i musnął zderzakiem w tylną przerzutkę, spadł mi łańcuch. Zachwiało mną, ale udało mi się utrzymać równowagę. Zahamowałam, on też. Byłam wściekła :-O!!!! Myślała, że go pogryzę :-O!!!!
Jeszcze na początku to mnie przepraszał, ale jak usłyszał, że ma do czynienia z kobietą to zaczął zgrywać gieroja. Oczywiście to wszystko była moja wina, on biedny się spieszył, a ja mu przeszkodziłam w ważnych sprawach życiowych. Zagroziłam wezwaniem policji jeśli się nie uspokoi. Założyłam łańcuch i zaczęłam sprawdzać czy oby wszystko chodzi sprawnie. Gość nadal się żołądkował i rzucał mięsem. Postanowiłam zadzwonić do przyjaciela, żeby na trzeźwo ocenił czy wszystko z Kubkiem w porządku. Sprawca problemu nadal skakał. Krzyczał, że to moja wina, bo powinnam jechać po ścieżce rowerowej. Prawda jest taka, że może i powinnam, ale jadąc przepisowo marnie bym na tym wyszła. Mam przykre doświadczenia z korzystania z miejskich pasów rowerowych poprzecinanych co kawałek ulicami :-/. Gdybym jechała poprawnie uderzyłby mnie z większą siłą na całej długości. Hamulca to zaczął używać dopiero, będąc już połową maski na głównej ulicy. Tacy jak on mają rowerzystów i ścieżki rowerowe "w głębokim poważaniu" i w ogóle nie patrzą co się na nich dzieje.
Przyjaciel przyjechał po zaledwie kilunastu minutach. Posprawdzał na spokojnie, czy oby na pewno z Kubciem wszystko w porządku. Na szczęście tym razem skończyło się tylko na niegroźnym puknięciu i zachwianiu równowagi. Chyba wydrapałabym temu kierowcy oczy (o ile byłabym jeszcze w stanie to zrobić), gdyby skrzywdził mojego dwukołowego przyjaciela :-O!!!!! Rower jest dla mnie wszystkim. Większość ludzi tego nie rozumie, dla nich to tylko rzecz... dla mnie jest jak członek rodziny!!!

Nerwowa i nie mila atmosfera zrobiły swoje, jakoś nie  miałam ochoty na dalsze pedałowanie :-/. Na dodatek z czasem było coraz bardziej krucho. Spakowaliśmy Kubka do auta i pojechaliśmy odebrać moje dziecko ze szkoły.